Deklaracja i Misja Strony

Kultura i rodzina

• kultura, bo wolność rozumiemy jako możliwość życia i działania w kulturze,
• rodzina, bo człowiek poczyna się, rodzi się, żyje i tworzy w rodzinie – najpełniej.

Kultura

Kultura w rozumieniu Św. Tomasza z Akwinu, czyli sprawności i cnoty. Sprawności są pewną jakością i pewną dyspozycją, które są w nas i wpływają na nas, zaś cnoty to sprawności, skłaniające nas w sposób stały do czynienia dobra, uważał św. Tomasz.

Kultura to  system określający relacje pomiędzy osobami, a szerzej podmiotami i obszarami, jak również system określający relacje i wartości będące podstawą działania osób, podmiotów i obszarów, czyli pewnych zbiorowości osób i podmiotów.

Kulturę tworzą rodzina, organizacje, podmioty, poprzez budowę a następnie stosowanie w praktyce “misji” organizacji.

Kultura tworzona jest przez sztukę w szerokim tego słowa zakresie (architektura, urbanistyka, literatura, film, muzyka, malarstwo, grafika, rzeźba, fotografia, ceramika, itd.).

Kultura to też kultura języka, używanych słów, zwrotów i ich znaczeń. Kultura, która tak bardzo została poturbowana publicznymi wulgaryzmami ostatnich kilku miesięcy roku 2020 r.

Kulturę tworzy  tradycja, Kościół, wiara. Dla nas kultura wynika z chrześcijaństwa i jest związana z działalnością Kościoła katolickiego.

Kultura,  jak mówił Jan Paweł II w swoim przemówieniu w UNESCO (Paryż, 1980), to „wychowanie, wykształcenie i człowiek”.

Nie da się zbudować normalnego życia bez kultury, nie da się stworzyć szczęśliwej rodziny bez kultury, nie da się wychować dzieci bez kultury. A właściwie można tworzyć i wychowywać bez kultury, a nawet przeciw kulturze albo wbrew kulturze, budując wolność w buncie przeciwko kulturze, ale taki świat będzie światem upadającym, kompletnie pomieszanym, pełnym chaosu..

Taką sytuację kreacji świata i człowieka wbrew kulturze mamy teraz i w Polsce i na świecie, i dotyczy to wielu dziedzin, ale przede wszystkim rodziny, małżeństwa i ogólnie aksjologii człowieka. Dlatego swoistą obroną naszej wewnętrznej suwerenności i podmiotowości jest obrona i budowa kultury w tradycyjnym rozumieniu. Dlatego kultura.

Nie wolno oddać kultury, ani w węższym rozumieniu czyli sztuki, ani w szerszym rozumieniu, w ręce  współczesnych medialnych celebrytów. Kultura stanowi o naszej suwerenności i podmiotowości.

Rodzina

Rodzina to również kultura: relacji, współpracy, działania, życia i miłości.

Znakomitą definicję rodziny odnajdziemy w twórczości literackiej przywołanej na naszej stronie Małgorzaty Musierowicz.

„Patrzył na tę całą ludzką gromadę i cieszył się ich ciepłem, które łączyło ich wszystkich, gdy tak rozmawiali, jedli, wybuchali śmiechem lub popadali w zadumę”; to zdanie wypowiada przypadkowy gość w domu państwa Borejków, jest to znakomite a jednocześnie bardzo prozaiczne określenie rodziny i określenie miłości.

Małżeństwo, w tym szczególności małżeństwo sakramentalne, to nadzwyczajny, nierozerwalny, naturalny związek kobiety i mężczyzny stworzony przez Boga. Związek, w którym kobieta i mężczyzna żyją, trwają, starają się żyć, w miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej, korzystając z łaski sakramentu. Rodzina zaś, jak podpowie dawny słownik języka polskiego, to małżeństwo ze swoimi dziećmi.

Wiemy też, że rodzina to nieco szersze określenie związane z więzami krwi. W przypadku szerszego pojęcia rodziny warto przywołać pojęcie dworu. Najpiękniejszą definicję dworu usłyszałem od naszej przyjaciółki Krystyny, która  dworem  nazwała dom, w którym mieszkają trzy pokolenia tej samej rodziny: dziadkowie, rodzice i dzieci. Dwór w takim ujęciu jest dopełnieniem rodziny przez międzypokoleniową, naturalną, codzienną miłość, we dworze wychowuje się dzieci, ale dba się też o osoby starsze i samotne. Literackim przykładem takiego dworu jest dwór Benedykta Korczyńskiego w Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, czy dom państwa Borejków z Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz, czy tyle innych, opisanych w powieściach,   wspomnieniach i biografiach. W każdym z tych literackich, i nie tylko, obrazów domu “dworu” są także problemy i rysy, bo życie ludzkie składa się też z cierpienia, trudu i trosk.

Współczesny dwór może być zupełnie prozaiczny, bo nawet niewielkie mieszkanie na którymś piętrze może być dworem, kiedy znajdują w nim schronienie nie tylko rodzice i dzieci, ale i dziadkowie, a choćby jedno z nich, babcia czy dziadek, czasem jeszcze inny krewny.

Skarbu rodziny i domu “dworu” trzeba strzec i nie oddać  go narastającej zawierusze aksjologicznej.

Nasze rozważania o kulturze i rodzinie niech rozszerzy misja działania, misja pewnej życiowej postawy.

“Co to znaczy być konserwatystą” poniżej.

Anna i Piotr Gryza

15.01.2021 r.